ZANDVOORT (HOLANDIA) – rok 1950
Jednym z najnowszych torów wyścigowych Grand Prix jest holenderski Zandvoort. Ten stosunkowo szybki tor zbudowali Holendrzy po drugiej wojnie światowej w pobliżu miasta Haarlem na wybrzeżu Morza Północnego. Tor ma kształt owalu z dwoma ostrymi zakrętami. Pod względem technicznym jest idealny, ale niektórzy znawcy twierdzą, że niezbyt interesujący pod względem jazdy. Charakterystyczne dla tego toru są jego warunki klimatyczne – dzięki nadmorskiemu położeniu wzdłuż piaszczystych wydm, przy silnym wietrze nad torem utrzymuje się na zmianę mgła, deszcz lub piasek. Trasa długości 4,194 km jest pod względem technicznym dobrze urządzona. Pod trasą znajdujemy kilka tuneli dla widzów, a w czasie sprzyjającej pogody na torze można osiągać wysoką prędkość średnią. Historię toru zapoczątkował Louis Rosier, zwyciężając na Talbocie z prędkością średnią 122,3 km/h. Tor ten chyba najbardziej odpowiadał Jimowi Clarkowi, który do roku 1965 wygrał na nim trzy razy, przy czym za trzecim razem na Lotusie osiągnął prędkość średnią 162,3 km/h.