TATRA 77 – rok 1935

Producent: Koprivnicka vozovka, akciova spolecnost, Koprivnice, Czechosłowacja.

Wysiłki konstruktorów zmierzające do zbudowania samochodu o większej mocy, przy zachowaniu niskiego zużycia paliwa, wytyczyły nowy kierunek w rozwoju samochodów. Jednym z nich były również nadwozia aerodynamiczne. Na Międzynarodowej Wystawie Samochodów w Berlinie w 1934 r. przedstawiono 4 wozy, o których można powiedzieć, że zapoczątkowały rozwój samochodów o kształtach opływowych. Były to modele: Tatra 77, Chrysler-Airflow, Steyer 32 PS i jednolitrowy DKW. Każdy z twórców tych modeli rozwiązał techniczny problem aerodynamiki inaczej.

Prototyp Tatry 77, będącej pierwszym produkowanym seryjnie samochodem o opływowym nadwoziu, miał chłodzony powietrzem silnik 8-cylindrowy w układzie widlastym, umieszczony z tyłu pojazdu. Po podniesieniu płetwiastej maski silnik stawał się łatwo dostępny. Skrzynię biegów przesunięto przed most tylny, takiego też rozwiązania używa się do dziś prawie we wszystkich samochodach z silnikiem umieszczonym z tyłu. Rama składała się z centralnego elementu nośnego o konstrukcji skrzynkowej, na poprzeczkach którego było przymocowane opływowe nadwozie o znakomitym kształcie, wykorzystujące całą szerokość samochodu. Dzięki temu na przednim i tylnym siedzeniu mogły siedzieć obok siebie trzy osoby. Wystawiony prototyp posiadał mechanizm kierowniczy usytuowany centralnie, a siedzenia obok kierowcy były cofnięte trochę do tyłu, tak aby nie przeszkadzały wnęki kół. Za tylnym siedzeniem, między skrzynią biegów, sprzęgłem i napędem wahliwych półosi była duża przestrzeń bagażowa. Koło zapasowe i akumulator znajdowały się między kołami przednimi.

Tatra wykazała swoim modelem 77, że wyprodukowanie silnika chłodzonego powietrzem przestało już być problemem technicznym. Przy średnicy cylindrów 75 mm i skoku tłoka 84 mm 3-litrowy silnik rozwijał moc 44,1 kW (60 KM) przy 3500 obr/min, co wystarczało dla osiągnięcia 145 km/h. Po pierwszej serii, liczącej 100 sztuk, wypuszczonej w 1934 r„ dla zwiększenia przyspieszenia powiększono średnicę cylindrów do 80 mm, dzięki czemu pojemność wzrosła do 3,4 litra, a moc do 53 kW (72 KM). W latach 1935 — 1937 wyprodukowano jeszcze dalszych 150 egzemplarzy.