TATRA 11 – rok 1923

Producent: Zavody Tatra, akciova spolećnost, Koprivnice, Czechosłowacja.

W latach trzydziestych w konstrukcji podwozia lansowano niezależne zawieszenie kół. Pionierską prace w tej dziedzinie wykonała czechosłowacka firma Tatra, wypuszczając w 1923 r. typ Tatra 11 jako pierwszy seryjny model z niezależnym zawieszeniem kół.

Samochód ten, pochodzący z Koprivnickiej Fabryki, miał chłodzony powietrzem silnik 2-cylindrowy o przeciwbieżnych tłokach i z zaworami w głowicy cylindrów. Silnik przy średnicy cylindra 82 mm i skoku tłoka 100 mm miał pojemność 1056 cm3 i moc 8,8 kW (12 KM) przy 2800 obr/min. Zespół napędowy był chłodzony za pomocą wentylatora. Do zapłonu służył iskrownik Boscha. Blok silnika ze sprzęgłem i skrzynią biegów był połączony śrubami z centralną ramą rurową. Siła napędowa była przenoszona przez suche sprzęgło trójtarczowe i 4-przekładniową skrzynię biegów na tylne półosie wahliwe. Nowoczesne podwozie miało z przodu i z tyłu półeliptyczne poprzeczne resory piórowe. Do 1 926 r. w Tatrze 11 hamulce działały tylko na koła tylne. Dopiero nowy typ — Tatra 12 otrzymał hamulce mechaniczne na 4 koła. Samochód produkowano w różnych wariantach nadwoziowych, jako: kabriolet, limuzynę, landaulet, dostawczy, sportowy itp. W wersji 2-miejscowej miała Tatra masę własną 760 kg i rozwijała prędkość 70 km/h.

Mała Tatra zdobyła rozgłos również na polu sportowym. W 1924 r. kierowca fabryczny Wermirovski na Tatrze 11 zdobył Nagrodę Główną na torze Solitude w Stuttgarcie. W rok później Tatra zwyciężyła w klasyfikacji generalnej największych wyścigów w ZSRR, na trasie Leningrad — Moskwa — Charków — Rostów — Tbilisi, liczącej 5300 km. Przy średnim zużyciu 7,6 l/km zwyciężyła w konkurencji 78 samochodów wszystkich marek świata. W tym samym roku firma Tatra stała się znaną na całym świecie, zwłaszcza po zajęciu przez dwie Tatry 11 na znanym torze Targa Florio we Włoszech pierwszego i drugiego miejsca w swojej klasie. W latach 1927 — 1929 Tatra brała również udział w wielu imprezach sportowych w Polsce.