Czescy konstruktorzy z firmy Brisk wyszli z założenia, że elektroda masowa w tradycyjnej świecy zapłonowej ogranicza rozprzestrzenianie się frontu płomienia, tworząc „strefę cienia”. Powstała oryginalna konstrukcja o nazwie Premium, która charakteryzuje się brakiem elektrody bocznej. Końcówka świecy składa się z dwóch elektrod pierścieniowych, przedzielonych pierścieniem izolacyjnym oraz elektrody centralnej. Zastosowano podwójne wyładowanie powierzchniowe, a przeskok iskry odbywa się kolejno w trzech miejscach: najpierw z elektrody centralnej do pierwszej elektrody pierścieniowej (iskra A), następnie między elektrodami pierścieniowymi (iskra B), a w końcu do korpusu świecy stanowiącego masę (iskra C). Odstęp czasowy między przeskokami jest tak mały, że można przyjąć, iż iskry skaczą jednocześnie. Rozprzestrzenianie czoła płomienia odbywa się na całym obwodzie świecy. Najważniejsze zalety tego typu świecy to: bardziej równomierna praca silnika na biegu jałowym, spadek zużycia paliwa, wydłużona trwałość do 20 000 km przebiegu. Są też wady, wynikające z nie najlepszych własności samooczyszczania stożka, na którym następuje wyładowanie powierzchniowe. Dlatego świec tych nie poleca się do silników dwusuwowych i zużytych silników spalających olej. Poza tym wymagają podwyższonego napięcia zapłonu.
Rozwinięciem konstrukcji Premium jest świeca TXS firmy Brisk, która pozbawiona ostatniej z wymienionych wad, zachowała wszystkie zalety swojej poprzedniczki. TXS różni się od Premium usunięciem jednej izolowanej elektrody pierścieniowej na izolatorze i przekształceniem jej w trzy elektrody boczne. Klasyczne Premium dostarczało trzech iskier na zapłon, natomiast świeca TXS wytwarza dwie. Pierwsza iskra przeskakuje między srebrną elektrodą centralną a pierścieniową, druga między pierścieniem a jedną z trzech elektrod masowych (iskra B).