RENAULT – rok 1902

Renault Fréres, Billancourt, Paryż, Francja.

Powstanie w 1902 roku francuskiego automobilklubu (Automobile Club de France) obok innych skutków miało także wpływ na konstrukcję samochodów wyścigowych. M. in. ustalono wówczas dokładniejsze kryteria podziału samochodów według ciężaru. W rezultacie model Renault 1902 o masie 600 kg został zaszeregowany do grupy samochodów lekkich o masie w granicach od 400 do 650 kg. Doskonałe parametry tego samochodu zapewniły mu zwycięstwo w największych wyścigach tych czasów na trasie Paryż-Wiedeń.

Zwycięski samochód zawodnika Marcela Renaulta z numerem startowym 147 miał płaską, stalową ramę ze sztywnymi osiami zawieszonymi na podłużnych, półeliptycznych resorach piórowych. Samochód napędzany był już przez pierwszy własny silnik braci Renault. Był to chłodzony wodą rzędowy czterocylindrowy silnik z zaworami umieszczonymi po bokach. Zawory ssące pracowały samoczynnie. Silnik posiadał pojemność całkowitą 3758 cm3. Na uwagę zasługiwało rozwiązanie chłodzenia termosyfonowego z dwoma chłodnicami umieszczonymi podłużnie po obu stronach maski silnika typu „Aligator”, który w latach następnych był charakterystyczny dla tego samochodu. Silnik osiągał moc 11,8 kW (16 KM) przy 1200 obr/min. Siła napędowa była przenoszona przez sprzęgło stożkowe i czterobiegową skrzynię biegów na koła tylne za pomocą wału napędowego, w odróżnieniu od powszechnie stosowanych łańcuchów rolkowych. Sztywny most tylny nie miał mechanizmu różnicowego, co wymagało specjalnej techniki jazdy na zakrętach. Siedzenie pasażera było osadzone głębiej niż siedzenie kierowcy w celu zmniejszenia oporów aerodynamicznych. Automobil osiągał prędkość około 100 km/h.

Marcel Renault, dysponujący lekkim samochodem, wśród konkurentów reprezentujących słynne firmy nie był wcale faworytem wyścigów Paryż-Wiedeń, ponieważ na starcie znalazły się samochody o bardzo dużej mocy, jak na przykład Panhard o mocy 51,5 kW (70 KM), Mercedes Simplex – 29,4 kW (40 KM) czy Mors – zwycięzca wyścigów Paryż-Berlin w 1901 roku — o mocy 44,1 kW (60 KM) i wiele innych z ogólnej liczby 137 uczestniczących. Marcel Renault, startujący jako siódmy, po brawurowej jeździe i mistrzowskim pokonywaniu zakrętów dojechał do wiedeńskiego Prateru w momencie, kiedy nikt jeszcze nie oczekiwał zawodników. Jego całkowity czas 26,1 godziny odpowiada przeciętnej prędkości 62,5 km/h, co jest nie lada wyczynem, zważywszy stan ówczesnych dróg i górzysty profil trasy.