PORSCHE – rok 1961

Dr. Ing. h. c. F. Porsche KG, Stuttgart, RFN

Jedynym samochodem formuły 1 z silnikiem chłodzonym powietrzem był Porsche. W wyścigach Grand Prix pojawił się w 1961 roku, początkowo jeszcze z tradycyjnym silnikiem czterocylindrowym. Zawodnikami tego sezonu byli: Amerykanin Dan Gurney, Szwed Joakim Bonnier i Niemiec Hans Hermann. Zajęli oni miejsca od drugiego do jedenastego.

W 1962 roku zakończono prace nad nowym płaskim, ośmiocylindrowym silnikiem z czterema górnymi wałkami rozrządu. Pojemność cylindrów wynosiła 1,5 litra (0 66 x 54,6 mm). Wał korbowy osadzony w dziewięciu łożyskach napędzał cztery wałki krzywkowe poprzez wałki napędzające i stożkowe koła zębate. Do przygotowania mieszanki wykorzystano cztery podwójne gaźniki typu Weber. Akumulatorowy zapłon systemu Bosch miał dwa rozdzielacze i cztery cewki. Chłodzenie silnika odbywało się za pomocą osiowego wentylatora umieszczonego nad silnikiem. Silnik umieszczono przed mostem tylnym. Z jego drugiej strony znajdowała się sześciobiegowa skrzynia biegów z synchronizacją, skonstruowana przez Porsche’a. Rurową ramę zakrywało nadwozie z blachy aluminiowej, w którym kierowca siedział, a nie półleżał jak w samochodach konkurencyjnych. Oba mosty były zawieszone niezależnie na poprzecznych wahaczach w układzie równoległobocznym z drążkami skrętnymi. Hamulce tarczowe działały na wszystkie koła. Zastosowano tu piętnasto calowe opony Dunlop. Moc silnika wynosiła 132,5 kW (180 KM). Nie dorównywało to wozom innych firm, które osiągały wówczas 150-160 kW (204-218 KM). Jednakże Porsche charakteryzował się bardzo dobrymi własnościami jezdnymi, docenionymi przez Amerykanina Dana Gurneya. W 1961 roku zajął on trzykrotnie drugie miejsce – w Grand Prix Francji, w Grand Prix Włoch i Grand Prix USA w Watkins Glenn. W rok później udało mu się zająć pierwsze miejsce w Grand Prix Francji w Rouen, gdzie wyprzedził Tony Magge’a (Cooper) i Ginthera (BRM). Firma Porsche wycofała się z wyścigów formuły 1 w 1962 roku.