MERCEDES-BENZ W 25 – rok 1935

Daimler-Benz AG, Stuttgart, Niemcy.

Nowy model Mercedesa zgodny z przepisami formuły wyścigowej obowiązującej w latach 1934—1936 przygotowywany był przez głównego konstruktora, dr inż. Hansa Nibela, już od 1931 roku. W lutym 1933 rozpoczęto prace konstrukcyjne, a w roku następnym samochód ten stanął na starcie Grand Prix.

Mercedes-Benz W 25 wyposażony był w nowoczesny, ośmiocylindrowy silnik rzędowy o pojemności 3360 cm3 (0 78 x 88 mm), którego moc zwiększono z 206,1 kW (280 KM) do 260,5 kW (340 KM) w pierwszym modelu „A” przy 5850 obr/min. W latach 1934-1936 stopniowo rosła pojemność oraz moc kolejnych modeli [AB – 3720 cm3, 302,5 kW (398 KM), model B – 3990 cm3, 316,5 kW (430 KM), C – 4310 cm3, 349,9 kW (455 KM), E – 4740 cm3, 353,3 kW (480 KM)]. Od 1935 roku, po śmierci Hansa Nibela, samochody wyścigowe konstruował Max Sailer, twórca modeli B, C i E. Cylindry miały dwa zawory wydechowe i dwa ssące, napędzane przez dwa wały krzywkowe w głowicy. Odkuty wał korbowy osadzony w pięciu łożyskach wałeczkowych napędzał wały krzywkowe przez układ kół zębatych. W przedniej części wału korbowego znajdowała się przekładnia stożkowa napędzająca kompresor Roots. Dwa gaźniki były zasilane pod ciśnieniem 166 kPa. Czterobiegowa skrzynia biegów wraz z mechanizmem różnicowym tworzyła jeden blok umieszczony przy moście tylnym. Koła były zawieszone niezależnie, przy czym koła przednie były zawieszone na wahaczu trapezowym, a w rurce ramy umocowano poprzeczne resory spiralne. Koła tylne były zawieszone na półosiach wahliwych z poprzecznymi resorami piórowymi. W celu amortyzacji drgań zastosowano tłumiki cierne. Hydrauliczne hamulce dwuobwodowe działały zmiennie na poszczególne mosty.

Model 25 B osiągał prędkość 280 km/h. Aerodynamiczne, aluminiowe nadwozie nie było polakierowane (podobno w celu obniżenia masy pojazdu), lecz tylko starannie wypolerowane na wysoki połysk.

W 1935 roku rozpoczęła się pięcioletnia hegemonia samochodów Mercedes niemal na wszystkich torach Grand Prix. Mistrzem Europy został w tym roku Rudolf Caracciola po zwycięstwach w Grand Prix Hiszpanii (164,0 km/h), w Belgii (157,5 km/h), w Szwajcarii (144,8 km/h), we Francji (124,6 km/h) i w Trypolisie (198,0 km/h).