MERCEDES-BENZ W 165 – rok 1939

Daimler-Benz AG, Stuttgart, Niemcy.

Hegemonię samochodów niemieckich na wyścigach Grand Prix próbowali przełamać Włosi przez ustanowienie przepisów faworyzujących własne samochody w wyścigach krajowych. Największe nadzieje wiązano z modelami Alfa Romeo 158 o mocy 165,6 kW (225 KM) i Maserati 4 CL o mocy 161,9 kW (220 KM). Samochody te miały pojemność silnika 1,5 I i dlatego w wyścigu Grand Prix Trypolisu mogły uczestniczyć tylko pojazdy o pojemności mniejszej od 1500 cm3. Jednakże dział wyścigów firmy Daimler-Benz poradził sobie i z tym ograniczeniem. W ciągu kilku miesięcy powstał projekt a wkrótce potem także nowy samochód — Mercedes-Benz W 165.

Z wyglądu przypominał miniaturową kopię modelu W163, nazywano go więc popularnie „baby” Mercedes. Pod aerodynamicznym nadwoziem ukryty był ośmio-cylindrowy silnik widlasty o pojemności 1493 cm3, po raz pierwszy ze średnicą cylindra większą od skoku tłoka (∅ 64 x 58 mm). Szeregowo połączone kompresory tłoczyły mieszankę do cylindrów pod wysokim ciśnieniem 345 kPa, dzięki czemu silnik osiągał moc 186,9 kW (254 KM) przy 7800 obr/min. Koncepcja silnika pozostała niezmieniona: cztery wały krzywkowe w głowicach cylindrów napędzane za pośrednictwem kół zębatych, składany wał korbowy z łożyskami tocznymi oraz stalowe cylindry z przyspawanym blaszanym płaszczem wodnym. Pięciobiegowa skrzynia biegów, ustawiona poprzecznie, była zblokowana z mechanizmem różnicowym tylnego mostu. Koła przednie były zawieszone niezależnie na wahaczach poprzecznych przymocowanych do ramy rurowej z wykorzystaniem resorów śrubowych. W tylnym moście typu de Dion zastosowano drążki skrętne. Poszerzona centralna część aerodynamicznego nadwozia chroniła dwa zbiorniki paliwa, umieszczone po obu stronach kierowcy. Baki były tak rozmieszczone, że w miarę ich opróżniania, a mieściły 250 litrów paliwa, masa samochodu była stale rozłożona równomiernie na obie osie. Samochód osiągał prędkość maksymalną 280 km/h.

W wyścigu Grand Prix Trypolisu w 1939 roku niemieccy zawodnicy firmy Daimler-Benz: Hermann Lang i Rudolf Caracciola zajęli pierwsze i drugie miejsce. Lang osiągnął rekordowy czas, jadąc z prędkością średnią 196,6 km/h. Wyprzedził kilkadziesiąt samochodów Alfa Romeo i Maserati. Ogółem wykonano zaledwie trzy egzemplarze Mercedesa W 165, z których jeden znajduje się dziś w muzeum firmy w Stuttgarcie.