MERCEDES-BENZ SSK – rok 1931

Producent: Daimler-Benz AG, Stuttgart-Untertürkheim, Niemcy.

Firma Daimler już w 1921 r. przedstawiła na berlińskiej wystawie swój pierwszy samochód ze sprężarką. Był to typ 6/25/40, który przyniósł firmie światowe pierwszeństwo w seryjnej produkcji samochodów ze sprężarką. Posiadał on silnik o pojemności 1570 cm3, średnicy cylindrów 68 mm, ze skokiem tłoka 108 mm. Wałek rozrządu znajdował się w głowicy cylindrów. Samochód rozwijał prędkość maksymalną 135 km/h. Sprężarka Rootsa była włączana specjalnym sprzęgłem przez gwałtowne wciśnięcie pedału przyspieszenia aż do podłogi.

W 1929 r. pojawił się typ SSK. Początkowo posiadał on ten sam silnik co model SS — pojemność 7065 cm3, średnicę cylindrów 100 mm, skok tłoka 150 mm. W wersji seryjnej silnik rozwijał moc 125 kW (170 KM), przy 2900 obr/min, lub 166kW (225 KM) przy 3300 obr/min.

W tym czasie w wyścigach o wielkie nagrody można było startować na samochodach seryjnych. Model SSK odniósł również serię sukcesów w wyścigach górskich. Do celów wyścigowych podwozie modelu SS zostało skrócone z 3400 mm na 2930mm, co wyrażała nazwa: SSK — super sport kurz (super sport krótki). W tej sytuacji przy niezmienionej pojemności podniesiono moc silnika do 133 kW (180 KM), przy 2900 obr/min, a z kompresorem do 184 kW (250 KM) przy 3300 obr/ min. Samochód w zależności od użytego przełożenia w skrzyni biegów rozwijał prędkość do 200 km/h. Na podwozie montowano różne nadwozia typu roadster kabriolet, odmiany podróżne i wyścigowe.

Odmiany wyścigowe powinny mieć jak najmniejszą masę, dlatego powstała odciążona wersja Mercedesa — model SSKL (super sport kurz leicht — super sport krótki lekki).

W 1930 r. Hans Nibel, twórca tych udanych modeli, podnosi ponownie ich moc za pomocą sprężarki do 220 kW (300 KM) przy 3400 obr/min. Nadeszła era samochodów wyścigowych firmy Mercedes. Opanować to monstrum z bezpośrednim układem kierowniczym bez wspomagania, z opornym włączaniem biegów i mało wydajnymi hamulcami, a jednocześnie przy wrażliwym sprzęgle sprężarki udało się niektórym tylko zawodnikom. Należeli do nich Rudolf Caracciola, Manfred von Brauchitsch i Hans Stuck.