MERCEDES-BENZ SSK – rok 1930

Daimler-Benz AG, Stuttgart, Niemcy.

Pomimo tego, że rok 1930 upłynął pod znakiem zwycięstw samochodów Bugatti, marka Mercedes-Benz zdobyła sukces w Grand Prix Irlandii, gdzie zwyciężył Rudolf Caracciola z prędkością średnią 139,0 km/h, po mistrzowsku prowadząc ten ciężki, lecz mocny samochód.

Mercedes-Benz SSK powstał w 1928 roku, a już w rok później sprzedawany był zawodnikom. Początkowo uczestniczył przeważnie w wyścigach górskich, ale od roku 1929, kiedy to model SS produkowany był głównie z nadwoziem osobowym, pojawił się także na torach Grand Prix. W porównaniu z typem SS miał skrócony rozstaw osi z 3400 do 2950 mm, stąd oznaczenie SSK (Super Sport Kurz). Moc sześciocylindrowego silnika o pojemności 7063 cm3 (0 100 x 150 mm) stopniowo rosła od 125,1 kW (170 KM) [165,6 kW(225 KM)] w 1928 do 138,5 kW (180 KM) [184,0 kW (250 KM)] w 1929 roku, a w roku 1930 wynosiła nawet w wersjach fabrycznych 176,6 kW (240 KM) przy 2900 obr/min [220,8 kW (300 KM) przy 3400 obr/min]. Wartości podane w nawiasach kwadratowych odnoszą się do mocy mierzonej z zastosowaniem kompresora w silniku. Silnik osiągał maksymalny moment obrotowy 700 Nm przy 2000 obr/min. Zgodnie z przeznaczeniem i w zależności od rodzaju toru wyścigowego stosowano różne stałe przekładnie w moście napędowym i skrzyni biegów. Prędkość maksymalna wynosiła 235 km/h. Opór aerodynamiczny zmniejszano przez opuszczenie lub odjęcie reflektorów wraz z błotnikami. Dzięki temu zmieniało się także przyspieszenie i samochód zwiększał swą prędkość od 0 do 100 km/h w czasie od 10 do 18 sekund.

Ogółem w latach 1928-1934 wyprodukowano około 300 samochodów typów S, SS, SSK i SSKL. W latach 1929 i 1931 najlepszym zawodnikiem prowadzącym model SSK był Rudolf Caracciola, który zajął drugie miejsce w trudnym wyścigu Grand Prix Monaco (1929), zwyciężył w brytyjskim Tourist Trophy (1929) i w Grand Prix Irlandii (1930). W roku 1931 Caracciola zwyciężył na Mercedesie SSK w znanym włoskim wyścigu Mille Miglia, przerywając tym passę włoskich zawodników. Caracciola wraz z mechanikiem Wilhelmem Sebastianem startował jako ostatni z dwustu uczestników i trasę o długości 1639,7 km przejechał z rekordową prędkością średnią 100,5 km/h, przy czym na odcinku Brescia-Bolonia osiągnął średnią 154 km/h. W 1931 roku Caracciola wygrał także większość wyścigów górskich, stając się górskim mistrzem Europy. W tym samym roku powstała lżejsza wersja modelu SSK oznaczona jako SSKL.