MASERATI 8 CTF – rok 1938

Officine Alfieri Maserati SpA, Modena, Włochy.

Bracia Ernesto, Bindo i Ettore Maserati zdecydowali się w 1937 roku z powodu trudności finansowych odsprzedać swoją fabrykę przedsiębiorcy Adolfowi Orsi i jego synowi Omarowi. Jednak zgodnie z umową produkcja samochodów jeszcze przez 10 lat była firmowana przez Ernesto i Bindo Maseratich, podczas gdy Ettore przejął kierownictwo fabryki świec zapłonowych.

W 1938 roku powstał nowy model 8 CTF z myślą o dorównaniu samochodom Mercedes i Auto Union, panującym niepodzielnie na wszystkich wyścigach Grand Prix. Nowy Maserati otrzymał wypróbowany ośmio-cylindrowy silnik (∅ 69 x 100 mm) skonstruowany jeszcze w 1930 roku, jednakże tym razem o zwiększonym ciśnieniu doładowania z kompresorów. Ciśnienie zwiększono z 80 do 120 kPa, dzięki czemu silnik osiągał moc 257,6 kW (350 KM) przy 6000 obr/min. Dwa czterocylindrowe bloki silnika z dwoma wałami krzywkowymi w głowicy cylindrów miały masę 250 kg. Interesująco rozwiązano przedni most z wahaczami trapezowymi z wykorzystaniem podłużnych drążków skrętnych. Sztywny most tylny był zawieszony na ćwierć-eliptycznych resorach piórowych. Cały samochód miał masę 850 kg. Był on równorzędnym partnerem dla silnych samochodów niemieckich, chociaż nie odniósł żadnego zwycięstwa. W niektórych wyścigach prowadził lub nawet ustanawiał rekordy jednego okrążenia, ale najczęściej nie kończył wcale zawodów z powodu różnych defektów. Zdarzyło się to między innymi podczas wyścigu Grand Prix Trypolisu na torze Melaha i w Grand Prix Francji w Pau. Do największych sukcesów zaliczyć można trzecie miejsce Paula Pietscha w 1939 roku w Grand Prix Niemiec na torze Nürburgring. Warto także pamiętać o sukcesie Wilbura Shaw — dwukrotnego zwycięzcy wyścigu 500 mil Indianapolis w latach 1939 i 1940. Prowadził on wówczas nieco zmodyfikowaną wersję modelu 8 CTF.