MASERATI 4CLT – rok 1948

Officine Alfieri Maserati SpA, Modena, Włochy.

W 1947 roku wygasła dziesięcioletnia umowa pomiędzy Adolfem Orsi i braćmi Maserati, którzy odeszli do swej nowej firmy OSCA (Officine Specializzata Construzioni Automobili). Szefem działu konstrukcyjnego został inż. Massimine.

W tym samym roku zmodernizowano model 4 CL. Nowy pojazd, 4 CLT, otrzymał rurową ramę i niskie, aerodynamiczne nadwozie z charakterystycznym wyglądem z przodu. Pierwotny szesnastozaworowy silnik z dwoma górnymi wałkami rozrządu umieszczony był w jednym bloku wraz z suchym sprzęgłem tarczowym i czterobiegową skrzynią biegów. Wał napędowy nie był już umieszczony w pochwie umocowanej przegubowo. Siły napędzające były przenoszone przez dwa skośne drążki łączące sztywny most tylny z ramą. W wersji z 1948 roku zastosowano dwustopniowy kompresor, dzięki któremu silnik osiągał moc 191,4 kW (260 KM) przy 7000 obr/min. Istniały także warianty z silnikiem o mocy 213,4 kW (290 KM), a do wyścigów wolnej formuły przeznaczono model 4 CLT 50 ze skokiem tłoka zwiększonym do 90 mm i pojemnością 1719 cm3. Most przedni miał zawieszenie niezależne ze skośnymi, spiralnymi resorami. Koła przednie były sterowane za pomocą układu kierowniczego z przekładnią ślimakową. Zbiornik paliwa miał pojemność 190 I. Samochód o masie 625 kg osiągał prędkość maksymalną 260 km/h.

W ciągu trzech lat, kiedy Maserati 4 CLT uczestniczyły w wyścigach Grand Prix pod szyldem „Scuderia Ambrosiana”, stały się najpopularniejszymi samochodami wyścigowymi. Korzystali z nich słynni zawodnicy: Luigi Villoresi, Alberto Ascari — syn Antonia Ascari, znanego kierowcy Alfa Romeo, Giuseppe Farina, Louis Chiron, Emmanuel de Graffenried, Nello Pagani, a od 1949 roku także jeden z największych zawodników wszechczasów – Argentyńczyk Juan Manuel Fangio, pięciokrotny mistrz świata.

Sam Villoresi zdobył w 1948 roku Grand Prix Anglii w Silverstone, drugie miejsce w Grand Prix Włoch w Turynie i trzecie miejsce w Grand Prix Europy w Bernie oraz w Grand Prix Francji w Reims. W Grand Prix Monaco zwyciężył Giuseppe Farina, a trzecie miejsce zajął również samochód Maserati, prowadzony przez Szwajcara de Graffenrieda.