MASERATI 4 CL – rok 1939

Officine Alfieri Maserati, SpA, Modena, Włochy.

Przed II wojną światową wielkie firmy uzyskały praktycznie monopol na zwycięstwa, w związku z czym wyścigi Grand Prix dla drobniejszych producentów stały się praktycznie niedostępne. Z tego względu organizatorzy po dwunastu latach ogłosili nowe warunki uczestnictwa, dopuszczające samochody o pojemności silnika mniejszej od 1500 cm3. Dzięki temu prace konstrukcyjne przy samochodach tej klasy znacznie się ożywiły, dając później w efekcie wozy wyścigowe formuły 1.

Fabryka samochodów Maserati była pierwszą firmą, która zaczynała swoją działalność od wyprodukowania pojazdu o pojemności 1,5 l. W 1939 roku firma ta przygotowała model 4 CL z czterocylindrowym silnikiem o średnicy cylindra równej skokowi tłoka (78 mm) i pojemności skokowej 1489 cm3. Silnik ten miał 2 górne wałki rozrządu. Zastosowanie odlewów elektronowych do skrzynki korbowej i wanny olejowej obniżyło wagę silnika do 140 kg.  Stop elektronowy to stop magnezu z aluminium i cynkiem, o małym ciężarze właściwym i dużej wytrzymałości, stosowany głównie w konstrukcjach lotniczych.

Wał korbowy osadzony był w trzech łożyskach ślizgowych. Przednie zakończenie wału korbowego napędzało kompresor Roots z nadciśnieniem 130 kPa. Cylindry z czterema zaworami miały niewymienialne głowice. Nowością były korbowody odkuwane o przekroju dwuteowym. Silnik osiągał moc 161,9 kW (220 KM) przy 6600 obr/min. Aerodynamiczne nadwozie było przymocowane do skrzynkowej ramy, przechodzącej pod mostem tylnym i wygiętej z tyłu. Sztywny most tylny zawieszono na podłużnych resorach piórowych. Koła przednie były zawieszone niezależnie i uresorowane drążkami skrętnymi. Pochwa tylnego mostu ułożyskowana wahliwie w rejonie skrzyni biegów przenosiła siły posuwne i kryła wał napędowy. Pod centralnie usytuowanym fotelem kierowcy umieszczony był zbiornik paliwa. Samochód o masie 630 kg osiągał prędkość maksymalną 230 km/h, dzięki czemu był równorzędnym partnerem dla Mercedesa i Alfetty w wyścigu Grand Prix w Trypolisie w 1939 roku. Jednakże w wyścigu tym pomimo liczebnej przewagi samochodów włoskich zwyciężył Mercedes. Modele Maserati 4 CL osiągnęły sukces w Grand Prix Afryki Południowej, gdzie zwyciężył Luigi Villoresi z prędkością średnią 160,4 km/h. Kolejne miejsca zajęli jego koledzy z zespołu Maserati – Franco Corteso i Massacurati. Po wojnie samochód 4 CL, prowadzony przez Villoresiego zwyciężył w Grand Prix Francji w Nicei.