LOTUS 33 – rok 1965

Lotus Cars Ltd, Cheshunt, Herts., Wielka Brytania.

Zwycięski samochód 1965 roku. Lotus 33, skonstruowany przez Colina Chapmana, wyposażono w nowy, widlasty silnik ośmiocylindrowy Climax V8 MK4 z pośrednim wtryskiem paliwa Lucas i bezkontaktowym zapłonem tej samej firmy. Głowice cylindrów miały po cztery zawory. Pięciobiegowa skrzynia biegów pochodziła z firmy Zahnradfabrik (ZF), hamulce tarczowe z firmy Girling, a trzynastocalowe opony Racing wyprodukowała znana firma Dunlop. Dzięki lekkiemu nadwoziu samonośnemu typu monocoque masa pojazdu wynosiła tylko 456 kg. Półtoralitrowy silnik o mocy 156,8 kW(213 KM) przy 10 500 obr/min umożliwiał osiąganie prędkości 280 km/h.

Jim Clark, prowadząc ten samochód, udowodnił, że w 1965 roku jest najlepszym zawodnikiem na świecie. Wygrał sześć z dziewięciu wyścigów Grand Prix, zaliczanych do mistrzostw świata. Pozwolił sobie nawet nie startować w Grand Prix Monaco, ponieważ wyścig ten odbywał się w dniu poprzedzającym zawody 500 mil Indianapolis, które dla szefa zespołu Lotus – Colina Chapmana – były najlepszą okazją do pokazania całemu światu swych samochodów. Jim Clark, jako pierwszy Europejczyk od roku 1916, kiedy zwyciężył Włoch Dario Resta na Peugeocie, wygrał także ten trudny wyścig. Oprócz prestiżu wygrana w takich zawodach przynosiła znaczne korzyści materialne — Clark zdobył dla zespołu Lotusa 166 000 dolarów, nie licząc nagród rzeczowych, takich, jak nowy samochód Plymouth (dowożący zawodników na start), kompletny ubiór zawodnika czy zapas mięsa na cały rok itp. Połączenie osobowości Clarka i Chapmana stworzyło w latach sześćdziesiątych legendę firmy Lotus.

Okres przedwojenny został symbolicznie zamknięty zwycięstwem Tazio Nuvolariego, era kompresorów zakończyła się w 1951 roku sukcesem Fangio, Stirling Moss zamknął okres lat pięćdziesiątych, a pierwsza połowa lat sześćdziesiątych kończy się triumfem firmy Lotus i Jima Clarka, który swój sukces przypieczętował w 1965 roku tytułem mistrza świata. Jednocześnie zakończył się okres historyczny, kiedy samochody wyścigowe były napędzane wyłącznie przez klasyczne silniki tłokowe.