LANCIA APRILIA – rok 1937

Producent: Fabbrica Automobilli Lancia Cia, Turyn, Włochy.

Fabryka samochodów Lancia wyróżniała się zawsze awangardowymi konstrukcjami samochodów, wyprzedzającymi swoje czasy. Do jej nowatorskich rozwiązań należał elektryczny rozrusznik w modelu Theta, niezależne zawieszenie kół przednich w modelu Lambda, a także regulacja działania hamulcowego w Superjolii.

Nowy model Aprilia, przedstawiony publicznie w 1937 r., nie mógł oczywiście pozostawać w tyle. Jego samonośne, aerodynamiczne nadwozie spełniło oczekiwania konstruktorów — przez obniżenie współczynnika oporu udało się podnieść prędkość samochodu.

Wzorowany na udanym silniku Lambdy silnik Aprilu był 4-cylindrowy w układzie widlastym, z cylindrami tworzącymi kąt 17°, chłodzony wodą (średnica cylindrów 73 mm, skok tłoka 83 mm) miał pojemność 1351 cm i rozwijał moc 34,5 kW (47 KM). Blok silnika i głowice cylindrów były z lekkiego stopu aluminiowego. Zawory poruszał wałek rozrządu w głowicy cylindrów. Niezależne zawieszenie kół przednich resorowały sprężyny śrubowe z amortyzatorami hydraulicznymi, teleskopowymi. Resorowanie mostu tylnego odbywało się za pomocą drążków skrętnych. Lancia Aprilia była pierwszym samochodem na święcie, który nie posiadał żadnych punktów smarowania. Drążki układu kierowniczego były ułożone w silentblokach, a przednie amortyzatory teleskopowe smarowały się automatycznie. Ciekawe rozwiązanie stanowiło 4-drzwiowe samonośne nadwozie. Aby ułatwić wsiadanie i wysiadanie nie zastosowano słupka między drzwiami, które oczywiście otwierały się „od siebie”. Dzięki kształtom nadwozia firmy Pinin Farina samochód rozwijał prędkość 125 km/h.

Lancia Aprilia stała się najsławniejszym i najpopularniejszym typem abecadłowej serii turyńskiej fabryki samochodów. Na podwoziach dobrej jakości wypróbowali swój kunszt tacy znani styliści, jak: Borsami, Bertone, Zagato, Casaro, Touring, Savro, Castagna i wielu innych.