LANCIA

Kierowca fabryczny i zawodnik samochodowy firmy Fiat Vincenzo Lancia wraz ze swym przyjacielem Claudio Fogolinim założył w 1906 r. w Turynie małą fabryczkę samochodów pod nazwą Fabbrica di Automobili, Lancia et Co.

Nowa firma nastawiła się na produkcję lekkich samochodów sportowych o dużej mocy silnika. Pierwszym modelem była Lancia Alfa, która pojawiła się w 1908 r. Po niej następowały kolejno modele o klasycznej koncepcji konstrukcyjnej: Kappa, Trikappa, aż wreszcie w 1922 r. fabryka zaprezentowała niekonwencjonalny typ — Lambda. W 1924 r. niemieckie czasopismo motoryzacyjne Allgemeine Automobil Zeitung pisało: „Lancia Lambda przedstawia sobą tak nadzwyczajną konstrukcję, że można ją uznać za rewolucję w konstrukcji samochodów”.

Owym rewolucyjnym rozwiązaniem było niezależne zawieszenie przednich kół, produkowane po raz pierwszy w tak dużych seriach, zwarty wąski widlasty silnik 4-cylindrowy z wałkiem rozrządu w głowicy cylindrów oraz lekkie samonośne nadwozie.

Vincenzo Lancia starał się produkować jak najlepsze samochody, nawet kosztem stosowania droższych rozwiązań konstrukcyjnych. Wystarczy przypomnieć hamulce hydrauliczne Augusty w 1932 r., niezależne zawieszenie kół przednich za pomocą drążków skrętnych, aerodynamiczne samonośne nadwozie Aprilia z 1927 r., oś tylną typu de Dion w 1935 r. lub napęd przedni i silnik o tłokach przeciwbieżnych modelu Flavia z 1961 r.

V. Lancia był do 1908 r. kierowca wyścigowym firmy Fiat. W latach pięćdziesiątych firma włączyła się intensywnie do udziału w zawodach samochodowych. W 1954 r. Louis Chiron zwyciężył w rajdzie Monte Carlo, a Alberto Ascari w Mille Miglia. Wyścigowy samochód Lancia D 5 z widlastym silnikiem 8-cylindrowym stał się w barwach firmy Ferrari samochodem odnoszącym najwięcej zwycięstw w formule w 1956 r., kiedy to Juan Manuel Fangio uzyskał na nim swój czwarty tytuł mistrza świata.

Począwszy od lat trzydziestych Lancia specjalizowała się w produkowaniu luksusowych samochodów dla najzamożniejszych warstw społeczeństwa. Powstały wtedy znane modele: Astura, Augusta i Artena. W kryzysowym roku 1960 po wypuszczeniu luksusowej limuzyny Flaminia, z nadwoziem zaprojektowanym przez słynną firmę nadwoziową Pinin Farina, fabryka pozwoliła sobie na założenie najbardziej snobistycznego stowarzyszenia na świecie. Przyjmowany był tylko ten, kto w pewnym okresie czasu kupił co najmniej sześć nowych samochodów Lancia. Każdy członek otrzymywał jedną odznakę do umieszczenia na swoim samochodzie, a drugą nosił w klapie marynarki. Kolor znaczka określał liczbę zakupionych samochodów.

Nieustannie wzrastająca konkurencja zmusiła również owe przodujące zakłady samochodowe do połączenia się z finansowo silniejszą firmą Fiat.