W 2000 r. pojawiła się na naszym rynku odmiana koreańskiego samochodu Hyundai Accent, który bazuje na dawnych modelach Pony i Excel, a produkowany jest od 1994 roku. W 1999 r. na salonie samochodowym we Frankfurcie przedstawiono wersję po faceliftingu, przede wszystkim przedniej i tylnej części samochodu.
Accent jest dostępny w trzech wersjach nadwoziowych – sportowej 3-drzwiowej, rodzinnej 4-drzwiowej i jako 5-drzwiowy hatchback. Nadwozie jest konstrukcją samonośną z wydzielonymi strefami zgniotu, o wzmocnionej sztywności szkieletu, z zabezpieczeniami przed skutkami bocznych kolizji. Mieści w każdej wersji 5 osób z umiarkowaną ilością rzeczy w bagażniku o pojemności od 334 dm3 w wersji 4-drzwiowej do 480 dm3 w wersjach 3- i 5-drzwiowej.
Samochód jest dłuższy od swego poprzednika o 12 cm (o 10 cm w wersji 3- i 5-drzwiowej) i jest to przede wszystkim wynik zastosowania bardziej masywnych, większych zderzaków, odpowiadających wymogom najnowszych przepisów. Inna jest stylizacja wlotu powietrza do silnika. Powiększono górny wlot, który dotychczas miał kształt wąskiej szczeliny. Większe są reflektory zblokowane z kierunkowskazami, w dolnej części błotnika znalazły się światła przeciwmgłowe (w ich wnękach gromadzą się zanieczyszczenia). Moim zdaniem, stylizacja przedniej części samochodu jest mało atrakcyjna – niepokój budzą poziome, pionowe i skośne użebrowania obu krat wlotu powietrza. Bardziej estetyczny natomiast jest wygląd tylnej części samochodu, gdzie zmieniono kształt kloszy lamp tylnych, zamocowania tablicy rejestracyjnej i linię zderzaka.
Sylwetka zmodernizowanego Hyundaia Accenta nie wyróżnia się z grona rywali, co jest charakterystyczne dla wielu koreańskich aut. Widać wyraźnie, że jest to modernizacja dawnego modelu samochodu z wszystkimi jego pozostałościami. Accent nawiązuje do tradycji samochodów dalekowschodnich, które święciły swe sukcesy w końcu latach 70., ale których czas już minął. Hyundai na różnych rynkach konkuruje z nowoczesnymi modelami Seata, Skody, Opla, Renault. Francuzi porównując Accenta z tymi samochodami, piszą: „Dwie kultury – dwie epoki” i z tym określeniem trzeba się zgodzić. Accent w swej starszej wersji jest od 1997 roku montowany w lżewsku w Rosji. Nowsza odmiana Accenta miała otrzymać nazwę Verna, ale tak się nie stało, głównie z powodu sprzeciwu dilerów.
Wnętrze samochodu ma konwencjonalne rozmieszczenie urządzeń sterujących, korzystne rozwiązania ergonomiczne i staranne wykończenie. Jako jeden z nielicznych samochodów zaliczanych do niższej klasy średniej, dostępnych na naszym rynku, jest wyposażony we wszystkich wersjach w urządzenie klimatyzacyjne. Zastrzeżenie może budzić przesłaniana przez koło kierownicy lewa część obrotomierza. Regulacja wysokości siedziska kierowcy i pochylenia kierownicy, szyby opuszczane elektrycznie, podwójny wysuwany uchwyt na pojemniki z napojami – stanowią wyposażenie seryjne. Zarówno wlew paliwa jak i bagażnik mogą być otwierane od wewnątrz. Samochód ma także trzecie światło stop. Wyposażenie podstawowe zadowoli zapewne nawet wymagających użytkowników. W droższych wersjach pojazdu montowane są dwie poduszki bezpieczeństwa o stopniowanym napełnianiu.
Chociaż Hyundai Accent nie jest zbyt dużym samochodem, przy rozstawie osi 2440 mm udało się wygospodarować sporo miejsca dla osób podróżujących zarówno na przednich jak i na tylnych siedzeniach. Pasażer siedzący pośrodku z tyłu nie ma swojego zagłówka. Odległość pomiędzy podłokietnika-mi drzwi przednich wynosi 1340 mm i kierowca oraz pasażer, szczególnie gdy są mocnej postury, mogą się trącać łokciami.