FIAT 805 – rok 1923

Fiat SpA, Turyn, Włochy.

Wyścig Grand Prix Włoch w Monzie w 1923 roku ogłoszony był jako Grand Prix Europy. Od tego roku bowiem nazwą tą określano najważniejszy wyścig typu Grand Prix, skupiający przeważnie całą europejską elitę zawodników. Firma FIAT przygotowała się do wyścigów odbywanych we Włoszech bardzo starannie. Skrzydłowe kompresory rotacyjne typu Witting ze skłonnością do usterek, zastosowane po raz pierwszy w samochodach Fiat 805 w Grand Prix ACF, zastąpiono przez kompresory typu Roots. Charakterystyczny wysoki, metaliczny dźwięk tych kompresorów z daleka zwiastował zbliżanie się tych samochodów jadących w czołówce, a prowadzonych przez znanych zawodników: Bordino, Nazzaro i Salamano. Piętro Bordino odznaczył się bohaterskim wyczynem, zdobywając rekord toru z prędkością 158 km/h i prowadząc w pierwszej połowie wyścigu ze złamaną ręką (zmianą biegów zajmował się mechanik). Zwyciężył Carlo Salamano ze średnią prędkością 146,502 km/h w czasie 5:27:38. Jako drugi zakończył wyścig Felice Nazzaro.

Fiat 805 wyposażony był w zwykły, ośmiocylindrowy silnik o średnicy cylindrów 60 mm i skoku tłoka 87,5 mm, dzięki czemu pojemność całkowita — 1979 cm3 — była zgodna z obowiązującymi przepisami. Moc silnika, wynosząca początkowo (kompresor Witting) 95,6 kW (130 KM) przy 5500 obr/min, zwiększyła się dzięki zastosowaniu kompresora Roots do 110,3 kW (150 KM) przy niezmienionych obrotach. Kompresor umieszczony był przed gaźnikiem, do którego wtłaczał powietrze pod ciśnieniem 50 kPa. Dwa wały krzywkowe sterowały wiszące zawory w głowicy cylindrów. Do wyposażenia należał także wysokonapięciowy iskrownik zapłonowy, pompa wodna i układ smarowania ciśnieniowego. Siła napędowa była przenoszona przez kilkutarczowe sprzęgło i czterobiegową skrzynię biegów na wał przegubowy i sztywny most tylny. Samochód miał resory piórowe, amortyzatory trące i koła typu Rudge-Whitworth. Mechaniczny hamulec nożny ze wspomaganiem działał na wszystkie koła. Hamulec ręczny działał tylko na koła tylne. Samochód ze stalową ramą nośną miał masę 680 kg, bliską granicy ustalonej w przepisach. Osiągał prędkość maksymalną 198 km/h. Po wielu sukcesach tego samochodu niezrozumiała jest decyzja firmy, która ograniczyła swój udział w wyścigach, startując po raz ostatni w wyścigach Grand Prix w 1927 roku.