FERRARI 246 – rok 1958

Auto Costruzione Ferrari, Modena, Włochy

Po śmierci Ascariego podczas próbnej jazdy samochodem Ferrari w Monzie firma Lancia 26 maja 1955 roku odsprzedała wszystkie swoje samochody wyścigowe. Nabywcą był Enzo Ferrari, który przekazał je w ręce konstruktora Vittorio Jana w celu zmodyfikowania i uzyskania większej mocy. Samochody te, oznaczone jako V8 Lancia/Ferrari stały się w 1956 roku najlepszymi wozami wyścigowymi formuły 1. Dzięki nim Fangio został mistrzem świata, wygrywając trzy wyścigi Grand Prix — w Argentynie, Wielkiej Brytanii i RFN.

W tym samym czasie Alfredo Ferrari, syn właściciela firmy, przygotowywał nowy, sześciocylindrowy silnik widlasty przeznaczony dla nowych modeli samochodów. Po jego przedwczesnej śmierci w 1956 roku zdrobnienie imienia Alfredo (Alfredino) w formie popularnej Dino określało nowe wersje silnikowi pojazdów Ferrari.

Silnik Dino pierwotnie przygotowywany był zgodnie z formułą 2 i dlatego miał pojemność 1,5 litra. W 1958 roku jego pojemność zwiększono do 2417 cm3 (∅ 85 x 71 mm), dzięki czemu moc wzrosła do 213,4 kW (290 KM) przy 8300 obr/min. W umieszczonym z przodu silniku były cztery wały krzywkowe w głowicach cylindrów, ułożonych względem siebie pod kątem 65°. Czterobiegowa skrzynia biegów znajdowała się z tyłu obok mechanizmu różnicowego. Rurowa rama miała koła przednie zawieszone niezależnie na wahaczach w układzie trapezowym z resorami śrubowymi. W sztywnym moście tylnym zastosowano poprzeczne resory piórowe półeliptyczne. Model 246 miał masę 560 kg i osiągał prędkość maksymalną 270 km/h. Najlepszym kierowcą Ferrrari 246 był Anglik Mike Hawthorn, który wygrał wprawdzie tylko jeden wyścig Grand Prix, ale w sumie zdobył największą ilość punktów i został mistrzem świata. Hawthorn zwyciężył także w Grand Prix Francji w Reims, osiągając wysoką prędkość 200,9 km/h. Z innych sukcesów modelu 246 wspomnieć należy zwycięstwo Petera Collinsa w Grand Prix Wielkiej Brytanii, drugie miejsce Mossa w Argentynie i Monaco, Hawthorna w Belgii, Portugalii, Wielkiej Brytanii, na torze w Monzie i w Maroku.