ERA B – rok 1935

English Racing Automobiles Ltd. Lincolnshire, Bourne, Wielka Brytania.

Pomysł konstrukcji angielskiego samochodu wyścigowego przez długi czas zajmował Raymonda Maysa, który pozyskał dla tej sprawy swoich przyjaciół – Amhersta Williersa, lotnika Petera Berthona i zawodnika Humpreya T. Cooka. W ten sposób w 1934 roku powstała spółka ERA (English Racing Automobiles Ltd). W pierwszym samochodzie zastosowano sześciocylindrowy silnik Riley, ulepszony przez dodanie kompresora Murray-Jamieson-Roots, dzięki czemu przy pojemności 1,5 litra osiągano moc 110,4 kW (150 KM) przy 6500 obr/min. Pierwszy samochód, nazwany ERA A, rozwijał prędkość około 200 km/h.

W 1935 roku skonstruowano model B. Sześciocylindrowy silnik z doładowaniem miał średnicę cylindra 57,4 mm i skoktłoka 95,2 mm, co dawało pojemność skokową 1480 cm3. Kompresor Roots wstawiony pomiędzy gaźnik i silnik sprężał mieszankę do 200 kPa. Rozrząd zaworowy z dolnym wałkiem rozrządu miał wały krzywkowe po obu stronach bloku silnika. Wał korbowy ułożyskowany był w trzech łożyskach, z których środkowe było toczne, a pozostałe ślizgowe. Olejenie z tzw. suchą miską olejową wymagało podwójnej ssąco-tłoczącej pompy olejowej. Zapłon następował za pomocą iskrownika. Interesujące było zastosowanie czterobiegowej, planetarnej skrzynki biegów firmy Wilson z preselektorem. Silnik osiągał moc maksymalną 128,8 kW (175 KM) przy 7000 obr/min. Sztywne mosty zawieszono na podłużnych resorach półeliptycznych. Siły napędowe i hamujące były przenoszone w tylnym moście przez pochwę, w której ułożyskowany był przegubowy wał łączący. Przednią oś prowadziły dodatkowo wzdłużne drążki. Podwozie tworzyła rama podłużnicowa z kształtowników o przekroju U. Mechaniczne hamulce działały na wszystkie koła. W hamulcach typu Girling zamiast rozpieraczy kulkowych zastosowano kliny rozpierające szczęki. Pusty samochód o stosunkowo wysokim nadwoziu monoposto miał masę 630 kg i rozwijał prędkość ponad 200 km/h.

Ogółem wykonano 13 samochodów w wersji A i B. Samochodami ERA jeździło wielu znanych zawodników. Brytyjski kierowca Seaman odniósł zdecydowane zwycięstwo w Grand Prix Czechosłowacji w Brnie w 1935 roku w klasie samochodowo pojemności poniżej 1,5 litra. Osiągnął wówczas prędkość średnią 114,7 km/h, przy czym ustanowił rekord toru z prędkością średnią jednego okrążenia 120,83 km/h, pokonując samochody firmy Bugatti oraz Maserati.