DUESENBERG – rok 1921

Duesenberg Motor Co., Indianapolis, Indiana, USA.

Pierwszy powojenny wyścig Grand Prix ACF w Le Mans był zdominowany przez samochody Ballot i Duesenberg. Z nowych uczestników należy wymienić spółkę STD, na którą złożyły się firmy Sunbeam, Talbot i Darracq. Tor w Le Mans miał 17,26 km długości, a więc należało zrobić 30 okrążeń, aby przejechać trasę 518 km. Zwyciężył Amerykanin Jimmy Murphy jadący samochodem Duesenberg ze średnią prędkością 125,6 km/h. Było to pierwsze zwycięstwo amerykańskiego zawodnika i amerykańskiego samochodu na europejskim wyścigu Grand Prix. Cztery startujące Duesenbergi przybyły do Europy z nowymi rozwiązaniami technicznymi, dzięki którym zasłużyły sobie na poczesne miejsce w historii samochodów. Po raz pierwszy bowiem pojawił się w samochodzie zapłon bateryjny i hamulce hydrauliczne.

Zwycięski Duesenberg wyposażony był w ośmiocylindrowy silnik o średnicy cylindra 63,5 mm i skoku tłoka 117 mm. Wał krzywkowy w głowicy cylindrów umożliwiał osiąganie 5000 obr/min. Maksymalną moc osiągano już przy 4250 obr/min. Cylindry miały wymienialne głowice, w których znajdowały się po trzy zawory: dwa ssące w celu uzyskania efektywnego ładowania i jeden wydechowy, umieszczony pod kątem 60° do pozostałych. Wał korbowy ze stali chromowoniklowej ułożony był w dwóch łożyskach ślizgowych i jednym tocznym. Silnik zasilany był przez dwa gaźniki Millera. Zapłon bateryjny z wysokonapięciową cewką dostarczyła znana firma amerykańska Delaware Electric & Light Company (DELCO). Kilkutarczowe sprzęgło i trzybiegowa skrzynia biegów tworzyły wraz z silnikiem jeden blok. Płaska stalowa rama podtrzymywała sztywne mosty z półeliptyczny-mi resorami piórowymi. Dźwigniowe amortyzatory trące tłumiły drgania. W odróżnieniu od samochodów europejskich rura wydechowa znajdowała się po prawej stronie nadwozia, a kierowca siedział po stronie lewej. Duesenberg miał masę 1150 kg i osiągał prędkość maksymalną 160 km/h.