DELAGE12-Z  – rok 1925

Automobiles Delage, Courbevoie, Seine, Francja.

W 1925 r. kończy się era mechaników siedzących w samochodzie podczas wyścigów. Odtąd zawodnik zdany był wyłącznie na własne siły. Nie miał już pomocnika dolewającego olej, ustawiającego zapłon w czasie jazdy i parzącego sobie palce przy usuwaniu drobnych defektów silnika. W roku tym przybył nowy wyścig Grand Prixna torze Spa w Belgii, uhonorowany tytułem Grand Prix Europy. Największymi faworytami tych zawodów były samochody Alfa Romeo i Delage.

Firma Delage wprowadziła silniki dwunastocylindrowe do samochodów wyścigowych. Zastosowano je po raz pierwszy z powodzeniem w Lyonie w 1924 roku, kiedy samochody Delage zajęły drugie i trzecie miejsce. Wyposażone były w silniki widlaste konstrukcji M. Planchona, osiągające moc 85,3 kW (116 KM) przy 6200 obr/min.

Zgodnie z obowiązującą jeszcze dwulitrową formułą firma Delage wyposażyła swoje skomplikowane od strony technicznej dwunastocylindrowe silniki o pojemności 1992 cm3 w dwa kompresory Roots. Dzięki temu uzyskano wzrost mocy z 85,3 kW (116 KM) do 128,7-139,7 kW (175-190 KM) przy 6800 obr/min. Bloki cylindrów ustawione w sposób typowy dla silników widlastych miały w głowicach po dwa wały krzywkowe napędzane przez koła zębate od wału korbowego. Zawory były odchylone od siebie pod kątem 100°. Wał korbowy był ułożony w siedmiu łożyskach tocznych. Każdy blok cylindrów wyposażony był w dwa gaźniki i jeden iskrownik wysokonapięciowy. Moment napędowy przenoszony był przez kilkutarczowe sprzęgło i czterobiegową skrzynię biegów na mechanizm różnicowy, znajdujący się w sztywnym moście tylnym. Samochód o masie 1070 kg osiągał prędkość maksymalną 210 km/h.

W zawodach Grand Prix Belgii samochody Delage nie odniosły sukcesu z powodu defektu zaworów i oddały palmę pierwszeństwa firmie Alfa Romeo. Jednakże w Grand Prix ACF na nowym torze w Montlhery dowiodły swej wysokiej klasy zajmując dwa pierwsze miejsca. W pierwszym samochodzie jechała para zawodników Robert Benoist – Albert Divo a w drugim Lois Wagner – Torchy. Zmiana kierowcy była dozwolona na trasach dłuższych od 700 km i w wyścigach trwających około 5 godzin. W zawodach tych zginął kierowca firmy Alfa Romeo – Antonio Ascari.

Samochody Delage odniosły jeszcze bardziej zdecydowane zwycięstwo w wyścigach Grand Prix Hiszpanii, zajmując trzy pierwsze miejsca: Albert Divo (123,46 km/h), Robert Benoist i Rene Thomas.