BUGATTI BRESCIA – rok 1921

Automobiles E. Bugatti, Molsheim, Francja.

W odległości kilku kilometrów od pięknego jeziora Lago di Garda w północnych Włoszech leży miasto Brescia, gdzie 8 września 1921 roku odbył się pierwszy wyścig Grand Prix Włoch. Obok Fiatów i Ballotów uczestniczyły w nim również nowe modele firmy Bugatti, nazwane właśnie od tego wyścigu Bugatti Brescia.

Ettore Bugatti przygotował w klasie do 1500 cm3 szesnastozaworo-wy, czterocylindrowy silnik o średnicy cylindrów 68 mm i skoku tłoka 100 mm. Wał korbowy ułożono w jednym łożysku ślizgowym i dwóch tocznych. Silnik o pojemności skokowej 1453 cm3 wyposażony był w dwa wysokonapięciowe iskrowniki firmy Bosch i dwa gaźniki typu Zenith. W wersji wyścigowej samochód osiągał moc 29,4 kW (40 KM) przy 4500 obr/min. Czterobiegowa skrzynia biegów nie była zblokowana z silnikiem. Jako podwozie Bugatti wykorzystał sprawdzony typ 13 z krótkim dwumetrowym rozstawem. Hamulce bębnowe na tylnych kołach były sterowane dźwignią ręczną. Oprócz tego można było korzystać z hamulca nożnego pedałowego, działającego na wał napędowy (Bugatti Brescia hamulce na przednich kołach miał dopiero w modelu z 1926 roku). Z pięćdziesięciolitrowym zbiornikiem paliwa pojazd miał masę 610 kg i osiągał prędkość maksymalną 160 km/h.

W Grand Prix Włoch w klasie do 1500 cm3 z zespołem Bugatti składającym się z Friedricha, de Vizcaya, Baccoliego i Marco konkurowały tylko samochody włoskie — cztery OM, trzy Chiribiri, jeden Restelli i jeden SB. Lecz nawet nieszczęśliwy numer startowy 13 nie przeszkodził Ernestowi Friedrichowi w zdobyciu pierwszego miejsca z czasem 2:59:18 i średnią prędkością 115,2 km/h. Drugi był de Vizcaya, a trzecie i czwarte miejsce zajęli Baccoli i Marco. Bugatti Brescia jeszcze przez kilka lat uczestniczył z powodzeniem w wyścigach, np. w 1923 roku w San Sebastian, w latach 1924 i 1925 w Bolonii i w Le Mans, a także na wyspie Man.