BUGATTI 53 – rok 1932

Automobiles E. Bugatti, Molsheim, Francja.

Na sezon 1932 Bugatti przygotował nowy model, wyróżniający się kilkoma ciekawostkami. Opracowano całkiem nowe podwozie z napędzanymi obydwoma mostami, ponieważ dużej mocy silnika 220,8 kW (300 KM) nie można już było wykorzystać napędzając tylko jeden most. Oprócz dwóch osiowych mechanizmów różnicowych wprowadzono trzeci, tzw. międzyosiowy. Następną nowością było niezależne zawieszenie kół przedniego mostu. Napęd kół przenoszony był nie poprzez homokinetyczne przeguby, lecz długie wały zakończone prostym przegubem krzyżakowym. Utrudniało to prowadzenie samochodu – według słów Ettore Bugattiego pojazd dosłownie „wyrywał kierownicę z rąk”. Z tego powodu doszło do wypadku Jeana Bugattiego podczas treningu w Wielkiej Brytanii.

Model 53 miał rzędowy silnik ośmiocylindrowy o pojemności 4972 cm3. Moc 220,8 kW (300 KM) osiągano przy 4000 obr/min. Dwa wały krzywkowe w głowicy cylindrów były napędzane przez przekładnię zębatą z uzębieniem czołowym. Kompresor Roots tłoczył mieszankę do dwóch gaźników typu Zenith. Wał korbowy odkuty był z jednego kawałka stali i obracał się w dziewięciu łożyskach. Olejenie następowało systemem tzw. suchej miski olejowej. Do przenoszenia siły napędowej służyła specjalnie skonstruowana, potężna skrzynia biegów z trzema wałkami. Skrzynia ta była zaprojektowana tak, aby ułatwić zmianę biegu z drugiego na trzeci. Bieg czwarty włączano rzadko, głównie w wyścigach górskich, do których pierwotnie model 53 był przeznaczony, a bieg pierwszy tylko przy starcie. Z powodu niezależnego zawieszenia przednich kół na poprzecznych, ćwierćeliptycznych resorach chłodnicę silnika obniżono i poszerzono. Most tylny miał zwykłą konstrukcję z obróconymi resorami ćwierćeliptycznymi. Rozłożenie masy obliczono tak, aby przy pełnym zbiorniku paliwa oba mosty były obciążone jednakowo. Koła odlewane wraz z bębnami hamulcowymi ze stopu aluminium miały szprychy w postaci łopatek turbiny w celu chłodzenia bębnów hamulcowych.

Masa podwozia wynosiła około 940 kg, a samochód osiągał maksymalną prędkość 240 km/h.

Model Bugatti 53 wykonano tylko w dwóch egzemplarzach, które w wyścigach Grand Prixnie osiągnęły większych sukcesów. Podobną konstrukcją, mającą napęd tylko tylnego mostu i trzybiegową skrzynię biegów, był Bugatti 54, który zwyciężył w 1933 roku w wyścigu Grand Prix Monaco (Varzi 91,8 km/h) oraz w Monzie (Varzi 208,04 km/h).