BUGATTI 35 – rok 1930

Producent: E. Bugatti, Molsheim, Francja.

Na Grand Prix Francji w 1924 r. pojawił się nowy model Bugatti 35 Samochód wyposażono w rzędowy silnik 8-cylindrowy z jednym wałkiem rozrządu w głowicy cylindrów — opracowany już dla modelu 30 w 1922 r. Ów 2-litrowy, niezawodny silnik o średnicy cylindrów 60 mm i skoku tłoka 80 mm stał się filarem słynnej serii 35. Składał się on z dwóch żeliwnych bloków po cztery cylindry. Każdy cylinder miał dwa zawory ssące i jeden zawór wydechowy. Posiadał ponadto małą chłodnicę, nie potrzebował jednak wentylatora nawet na wyścigach górskich Targa Florio. Miska olejowa była wykonana jako chłodnica oleju. Przechodziło przez nią 13 miedzianych rurek, przez które przepływało chłodzące powietrze. Najdroższa częścią samochodu był złożony z dziewięciu części wał korbowy, którego cena w 1927 r. równała się cenie całego podwozia modelu Bugatti 40.

Walory użytkowe stanowiło znakomite podwozie trzymające się bardzo dobrze toru jazdy i łatwość prowadzenia samochodu. Typowym stało się zawieszenie osi tylnej na odwrotnie montowanych resorach ćwierćeliptycznych bez strzemieni. Mistrzowskie dzieło kunsztu kowalskiego stanowiła wydrążona w środku oś przednia o przekroju kołowym, wykuta z jednego kawałka. Belka osi przedniej była stopniowo toczona, drążona, zginana, hartowana i polerowana. Stosowano ponadto hamulce mechaniczne, z automatyczną regulacją nastawienia przy nierównomiernym zużyciu. Bębny i szczęki hamulcowe były chłodzone wentylacyjnym działaniem kół. Wykładana drewnem kierownica o czterech szprychach i średnicy 424 mm za jednym obrotem wykręcała koła do maksymalnego położenia zwrotnego. Aluminiowe nadwozie, składające się z czterech części, było ręcznie klepane.

Ogółem wyprodukowano 200 egzemplarzy modelu 35. Bugatti 35 jest uważany za najlepszy wyrób „Patrona”, chociaż po nim stworzył on jeszcze wiele interesujących modeli samochodów.