BENTLEY 4,5 L – rok 1930

Bentley Motors Ltd. Cricklewood, Londyn, Wielka Brytania

Samochody Bentley prezentują się dość niezwykle w historii wyścigów Grand Prix. Najczęściej wspomina się je w związku z zawodami na torze w Le Mans, gdzie wielokrotnie zwyciężały w latach 1927-1930. Przeważa jednak pogląd, że największy sukces samochody te odniosły w Grand Prix ACF w Pau w 1930 roku. Zgłoszenie udziału w wyścigu przez Sir Henry’ego Birkina czteromiejscowego samochodu Bentley 4,5 I z kompresorem było przejawem wiary w niezwykłe możliwości tego samochodu, bardziej osobowego i sportowego niż wyścigowego.

W drodze z Anglii do miasta kąpieliskowego Pau we francuskich Pirenejach Sir Birkin zdjął błotniki, a później także reflektory i stanął na starcie wśród konkurentów tej klasy, co Bugatti, Delage, Peugeot i inni. Uczestniczyła także cała elita europejskich zawodników łącznie z Chironem, hrabią Czaykowskim, Senechalem, Sabią, Wimillim i innymi świetnymi wówczas kierowcami wyścigowymi. Tym większe było więc zdziwienie wywołane pojawieniem się Bentleya na mecie tuż za zwycięzcą „Phi-Phi” Etancelinem, jadącym na Bugatti 35 B, tym bardziej, że Sir Henry Birkin przejechał całą trasę długości 395,875 km bez zatrzymywania się. Bentley wyposażony był w czterocylindrowy silnik OHC o średnicy cylindrów 100 mm i skoku tłoka 140 mm. Niskoobrotowy silnik w wydaniu szeregowym z dwoma gaźnikami osiągał maksymalną moc 92,0 kW (125 KM) już przy 3500 obr/min. Kompresor Roots, umieszczony przed chłodnicą ponad przednim mostem i napędzany z przedniego końca wału korbowego, umożliwił osiągnięcie mocy 176,6 kW (240 KM) przy 4200 obr/min. Wał krzywkowy w głowicy cylindrów był napędzany pionowym wałkiem i otwierał 16 zaworów. Podwójny zapłon z dwiema świecami w głowicy cylindrów wykorzystywał dwa iskrowniki wysokonapięciowe jako źródło energii. Siła napędowa przenoszona była na tylny most przez suche, jednotarczowe sprzęgło i czterobiegową skrzynię biegów. Sztywna stalowa rama zawieszona była na podłużnych resorach piórowych z bardziej stromą charakterystyką ze względu na przechodzenie zakrętów oraz stosunkowo wysoko umieszczony punkt ciężkości samochodu. Amortyzacją miały się zająć dźwigniowe tłumiki cierne. Samochód miał ciężar około 2000 kg i osiągał prędkość maksymalną 210 km/h.