BALLOT – rok 1921

Etablissements Ballot, Paryż, Francja.

W pierwszych powojennych latach w niektórych wyścigach z powodzeniem uczestniczyły starsze, czterocylindrowe modele (np. Peugeot), ale zaczęła się przejawiać przewaga wydajniejszych sześcio-i ośmiocylindrowych silników, wypróbowanych już w lotnictwie. W tym czasie zainteresowanie swymi osiągnięciami wzbudziła firma Ballot, produkująca dotychczas silniki, a prezentująca teraz także nowe modele samochodów wyścigowych. Zastosowane w nich ośmiocylindrowe silniki z rozrządem typu 2 x OHC powstały przez złożenie dwóch bloków czterocylindrowych. Skonstruował je inżynier Ernest Henry, znany już z osiągnięć w konstrukcji silników w firmie Peugeot. Samochody te były przygotowane wielkim kosztem (120 tysięcy dolarów) na wyścigi 500 mil Indianapolis w 1919 roku. Jednakże najlepszy Ballot zajął dopiero czwarte miejsce, pomimo zdobycia przez Thomasa rekordu okrążenia. Balloty należały wówczas do najszybszych samochodów, osiągając prędkość maksymalną 190 km/h, a w latach 1920-1921 biły rekordy torów wyścigowych.

W pierwszym powojennym wyścigu Grand Prix ACF w 1921 roku na torze Le Mans drugie miejsce zajął Ballot prowadzony przez Ralpha de Palma — Amerykanina pochodzenia włoskiego. Samochód wyposażony był w ośmiocylindrowy silnik o średnicy cylindrów 65 mm i skoku tłoka 112 mm. Każdy z cylindrów miał dwa zawory ssące i dwa wydechowe, sterowane przez dwa wały krzywkowe w głowicy. Wały te były napędzane układem walcowych kół zębatych. Wał korbowy, złożony z czterech części, ułożony był na pięciu łożyskach igiełkowych. Nowością było wykonanie tłoków z lekkiego stopu aluminiowego. Trzylitrowy silnik osiągał maksymalną moc 93,4 kW (127 KM) przy 3800 obr/min. Mieszanka była przygotowywana w dwóch gaźnikach Claudel, a zapłon pochodził z iskrownika Boscha. Siłę napędową przenosiło trochę już przestarzałe sprzęgło stożkowe i czterobiegowa skrzynia biegów na sztywny most tylny. Mosty były zawieszone na półeliptycznych resorach piórowych i amortyzowane tłumikami ciernymi. Mechaniczne hamulce ze wspomaganiem nie wymagały dużej siły. Aerodynamicznie ukształtowane nadwozie ukrywało zbiornik paliwa i koło zapasowe. Samochód o masie prawie 900 kg osiągał prędkość maksymalną 180 km/h.

W 1921 roku po raz pierwszy odbyły się zawody Grand Prix Włoch w Brescii, gdzie dwa pierwsze miejsca zajęły samochody Ballot.