ALFA ROMEO 8 C 2900 – rok 1939

Producent: Alfa Romeo Spa., Mediolan, Włochy.

Mimo wielkiego powodzenia 6-cylindrowego modelu 1750, produkowanego bez przerwy do 1934 r., wytwórnia Alfa Romeo zaprezentowała w 1931 r. nowy samochód owej typowej serii. Przy zachowaniu rozmiarów cylindrów poprzedniego modelu, tzn. średnicy cylindrów 65 mm a skoku tłoka 88 mm, liczbę cylindrów powiększono do ośmiu, tak że silnik z podwójnym wałkiem rozrządu i sprężarka miał pojemność 2330 cm3 i rozwijał moc 103 kW (140 KM) przy 5400 obr/min. Składał się z dwóch bloków cylindrów i dwuczęściowego wału korbowego. Sprężarka wraz z prądnicą i wałkami rozrządu była napędzana przekładnią ze środka wału korbowego.

Model 8 C 2300 Monza z 1931 r. miał moc zwiększona do 121,3kW (165 KM) przy 5400 obr/min. Elastyczny 8-cylindrowy samochód ze sprężarka w wersji wyścigowej dostarczany był z oddzielnymi błotnikami i specjalnymi reflektorami. Swoją nazwę zawdzięcza zwycięstwu Tazio Novolari’ego i Giuseppe Campari’ego w 10-godzinnym wyścigu o Grand Prix Włoch w Monzie.

W latach 1932—1933 samochody Alfa Romeo pobiły markę Bugatti, która do tego czasu panowała niepodzielnie na wyścigach. Za kierownica samochodów wyścigowych Alfa Romeo tacy świetni zawodnicy, jak: Nuvolari, Brozacchini, Caracciola, Chiron, Fagioli i wielu innych zdobyło sześć Grand Prix z ośmiu możliwych oraz wygrali Targa Flario, Copa Acerbo i inne liczące się zawody. W 1932 r. zajęli pierwsze trzy miejsca w wyścigach o Grand Prix ACF w Reims i o Grand Prix Niemiec na Nurnburggringu.

W 1937 r. wytwórnia przedstawiła silniejszą wersję — 8-cylindrowy model 8 C 2900. Przez powiększenie pojemności silnika do 2905 cm3 udało się osiągnąć moc 132,3kW (180 KM), pozwalającą rozwinąć maksymalną prędkość 200 km/h. Podczas dwuletniej produkcji wypuszczono ogółem 30 egzemplarzy tego pojazdu.