AERO 662 – rok 1933

Producent: Aero — Praha, Praga, Czechosłowacja.

Fabryka samolotów Aero, z siedzibą w Pradze, w okresie mniejszego popytu na produkowane przez siebie maszyny, postanowiła poszerzyć swój program produkcyjny. W 1925 r. uzyskała licencję na produkowanie nadwozi według wynalazku Weymanna. Właściciel fabryki, dr Kabes, zdołał uzyskać również zezwolenie na karosowanie samochodów zagranicznych.

Pierwszy własny samochód, Aero 500, dzieło konstruktora inż. Novotnego, zbudowano w ciągu 5 miesięcy. Jednocylindrowy 2-suwowy silnik miał pojemność 499 cm3 i rozwijał moc 7,35 kW (10 KM) przv 2700 obr/min.

W 1931 r. Aero wyposażono w 2-cylindrowy silnik dwusuwowy, który przy średnicy cylindrów 75 mm i skoku tłoka również 75 mm, miał pojemność skokową 662 cm3. Model posiadał typowe oznaczenie według pojemności silnika – symbolem „662″. Silnik miał chłodzenie termosyfonowe, wykorzystujące naturalny pęd powietrza. Bateryjno-cewkową instalacją zapłonową sterowały dwie krzywki na wale korbowym. Silnik wyposażono w gaźnik z zaworem suwakowym angielskiej produkcji Amal. Stożkowe sprzęgło przenosiło napęd na 3-stopniową skrzynię biegów, znajdującą się przy moście tylnym. Obydwa mosty sztywne były zawieszone na ćwierćeliptycznych resorach — z przodu z amortyzatorami ciernymi.

Po odejściu z fabryki inż. Novotnego w 1934 r. zmieniła się również koncepcja samochodów Aero. Nowy model, Aero 30, otrzymał napęd na koła przednie. Silnik dwusuwowy 1 -litrowy z igiełkowym łożyskiem korbowodów rozwijał moc 21 kW (28 KM). Wraz ze skrzynią przekładniową i mechanizmem różnicowym był umieszczony pod długą maską nadającą samochodowi sportowy wygląd. Niektóre nadwozia opracowywała znana firma Sodomka z Wysokiego Myta. Aero 30 osiągały prędkość maksymalną 100 km/h.

Ostatnie samochody tej serii fabryka wyprodukowała w 1945 r.