FRANKLIN – rok 1927

Producent: Franklin Automobile Co.. Syracuse, Nowy Jork, USA.

W mieście Syracuse, w amerykańskim stanie Nowy Jork, Herbert Franklin założył w 1901 r. firmę Franklin. John Wilkinson, konstruktor udanych samochodów tej marki, używał w swoich modelach tylko silników chłodzonych powietrzem. Jego zdaniem chłodzenie silników woda było zbędną komplikacją. Franklin już w 1902 r. wprowadził na rynek samochód z tego typu chłodzeniem, który w dwa lata później, w rajdzie San Francisco — Nowy Jork pobił ówczesny rekord, wynoszący 61 dni. Miał rzędowy silnik 4-cylindrowy o pojemności 2 litry i mocy 10,3 kW (14 KM). Silnik był chłodzony za pomocą wentylatora osadzonego w kole zamachowym i posiadał iskrownik, będący wówczas najpowszechniej stosowanym systemem zapłonowym. Na uwagę zasługiwała drewniana rama podwozia Franklina i obydwie sztywne osie, resorowane resorami eliptycznymi. Cechą charakterystyczna modelu stała się fałszywa chłodnica, montowana tylko na życzenie konserwatywnych nabywców. Napęd na most tylny przenosiła 3-stopniowa skrzynia biegów. Na most tylny działał zewnętrzny hamulec taśmowy. Masa własna samochodu wynosiła 760 kg. Firma podawała maksymalną prędkość 75 km/h i zużycie 12 litrów na 100 km.

W latach dwudziestych H. Franklin przy pomocy konstruktora Glenna Shoemakera zbudował nowy model z 12-cylindrowym, 4-suwowym silnikiem o pojemności 6585 cm3. Był to silnik z rozrządem górnozaworowym OHV. Samochód z 2-stopniową skrzynią biegów rozwijał maksymalną prędkość 150 km/h. Sztywne osie były połączone z ramą półeliptycznymi resorami. Posiadając masę prawie 3 tony, był całkowitym przeciwieństwem poprzednich modeli Franklina, znanych z dobrych własności. Oferowano go za 4200 dolarów amerykańskich.

W latach trzydziestych firma opracowała nowy 12-cylindrowy model Series 17, który z powodu kryzysu gospodarczego był jej ostatnim modelem. Dziś możemy znaleźć 72 egzemplarze tej oryginalnej marki w kolekcji samochodowej Harraha w newadzkim mieście Reno.